Jeroen Flamman, Danièle Rigter en Ricky Schouten raakten bevriend als klasgenoten op Scholengemeenschap Broklede te Breukelen. De ontdekking van punk en new wave muziek was een bindend element in de vriendschap en al snel ontstond het idee zelf een band te beginnen. Dit werd The Frigid Prams. Aanvankelijk was dit een van Ricky’s imaginaire bands, die gestalte kreeg in stripverhaaltjes en gefingeerde interviews. Het eerste muzikale artefact onder de naam is een tape-opname die hij maakte op zijn zolderkamer in Breukelen op Tweede Kerstdag, 1979. De cassette, The ’Iljoetsj Wedding’ Tapes getiteld, is opgenomen met stem, akoestische gitaar, speelgoed-instrumenten, draaitafel, radio-cassetterecorder en de draagbare Uher bandrecorder van zijn vader. Met dit laatste apparaat werd kort daarna, op dezelfde zolder, ook de eerste groeps-sessie vastgelegd: Jeroen leende een drumstel, Ricky leende een elektrische gitaar, Danièle had een basgitaar gekocht. Met de kersverse demo-tape op zak toog Jeroen vervolgens naar Londen waar hij aanklopte bij Rough Trade, destijds hét toonaangevende label in de onafhankelijke muziekindustrie. Daar adviseerde men hem om de muziek zelf te verspreiden op cassette-tapes: kleinschalig, goedkoop, echt onafhankelijk!
In de zomer van 1980 werd Finger in the dike records gepresenteerd middels een A4-oproep: 'Wij vragen IEDERE band (ook al kan je nauwelijks spelen) mee te werken. Stuur een band of cassette van je eigen groep, of bel/schrijf/langskom even. Bewijs dat punk NIET dood is!’ Dit pamflet leverde een stroom aan reacties op en in 1981 verscheen de eerste F.I.T.D.-uitgave, een C-60 tape met twee punkbands: Pitfall uit Wijk bij Duurstede en Six Minute War uit Londen. De cassettes werden verpakt in boterhamzakjes met stempelopdruk en verspreid via een netwerk van idealistische winkels, berichtgeving in fanzines en andere alternatieve media.
De publikatie in fanzines van zelfvervaardigde artikelen over the Frigid Prams leidde intussen tot uitnodigingen om op te treden en zodoende kreeg ook de band al snel werkelijk gestalte. Met Manon Lichtveld (op gitaar) als vierde bandlid speelde de groep in 1981-’82 zo’n 12 keer live, o.a. Parkhof (Alkmaar), de Vrije Keijser (Amsterdam), NV Huis (Utrecht) en Rock against racism in de Rijnvishal te Arnhem. Van het aanvankelijke ideaal om eigen muziek uit te brengen kwam het niet; onenigheid, drugs, schoolexamens, enz., betekenden het einde van the Frigid Prams voordat de band aan het maken van opnames toekwam. Op de F.I.T.D.-cassette Pianoman is dead werden, min of meer posthuum (1982), 3 nummers wereldkundig gemaakt: één afkomstig van eerdergenoemde demo-tape, de andere twee van een live-opname. Met een oplage van ±10 exemplaren werd deze cassette het op één na minst succesvolle item uit de F.I.T.D.-catalogus. Het verwante label Riezistuns tapes uit Maarssen bracht rond die tijd een verzamelcassette uit, Eleven ways to irritate your enemy, waaraan the Frigid Prams ook 3 nummers bijdroegen, opgenomen in de repetitie-ruimte.
Na de eerste F.I.T.D.-uitgave staakte Jeroen Flamman zijn bemoeienissen. Danièle Rigter en Ricky Schouten schaften audio-apparatuur aan en besloten in 1982 tot de gelijktijdige uitbreng van vijf nieuwe F.I.T.D.-tapes. Ricky begon een muzikaal solo-project, Beats Per Minute en met de publicatie van een fanzine, Offbeat (hiervan verschenen 2 edities).
Beiden deden dat jaar VWO-examen in Breukelen, om daarna naar Amsterdam te vertrekken. Daar werd in 1983 de meest ambitieuze F.I.T.D.-produktie uitgebracht: Three times a day, een dubbelcassette waaraan 19 artiesten uit 8 landen bijdroegen. Er volgden nog enkele uitgaven. Schouten ging studeren aan de Rietveld Academie en zette de activiteiten van F.I.T.D. nog een tijdje voort, maar het era van de tapes was voorbij, er werd meer en meer gespeculeerd over digitale geluidsdragers. Schouten bracht in 1988 onder eigen naam een cassette uit bij het Milaanse label ADN, getiteld The convalescent state.
Flamman begon eind jaren ’80 Lower East Side Records en was daarmee een pionier in de Amsterdamse house-scene, ook als dj en met house-act Fierce Ruling Diva, op wiens album Anarchic adjustments een nummer voorkomt met de titel Fingers in the dyke.
De volledige releaselijst van Finger in the dike:
hole 001 - Pitfall/Six Minute War
hole 003 - Eurosoil one (Rentakil d.)
hole 005 - Nightsoil five (Chaos Breweries compilatie)
hole 007 - Rebirth (An Ordered Life)
hole 008 - Bare vervreemding in geschenkverpakking (IQ-4)
hole 009 - Kousen breien voor melaatsen (Kwajongens in Bloei)
hole 010 - Hembrug (diverse artiesten)
hole 011 - Lust for the masses (Beats Per Minute)
hole 013 - Three times a day (diverse artiesten)
hole 021 - Pianoman is dead (diverse artiesten)
- Project ’Ricorso’
- Holy Island (Dedo, Auto Awac & Sluik/Kurpershoek)
- Eleven chants from heaven (Throw Me Your Finger)
In September 2006, the highly anticipated Sluik 7" will be released. The selected tracks were originally released on a compilation cassette called Hembrug from 1981 on the Dutch Finger in the Dike label (hole 010), as well as having been previously self-released by Sluik. He says: "In those days (1981), I made 22 copies of Back to Burnsley for family and friends and I sent one to Mr. BBC John Peel, who played it 3 times in one week on English National Radio telling people to buy it... Unfortunately, I was already sold out!"
The Back To Burnsley 7" is now available via our catalog.
Also look at Sluik's wonderful visual art.
Meer info via: http://www.minimal-wave.org/site/index.php
Ook nooit eerder uitgebracht materiaal van the Frigid Prams zal hier te beluisteren zijn.